Van buiten naar binnen

Zoals jullie weten, vind ik het buiten leuker en veiliger dan binnen. Dat komt waarschijnlijk omdat ik vroeger nooit welkom was in huis. Maar hier werd ik gedwongen om binnen te slapen. Dat is erg moeilijk voor mij. Iets wat ik twee jaar lang gewend ben, kan ik niet zomaar ineens omschakelen.

Nu ben ik er wel achter dat ik hier gewoon in huis mag leven. Ik slaap erg lekker op mijn inmiddels vertrouwde kussen, maar nog steeds kom ik niet van mijn kussen af om de rest van het huis te onderzoeken. Dat komt wel, later ... ooit.

In de tuin vind ik het fijn, vooral wanneer Isa gaat rennen, dan ren ik graag achter haar aan. Maar ik vind het ook veilig om achterin de tuin achter de struiken rond te scharrelen. Ik denk dat het komt omdat dat veel lijkt op de plek wat ik gewend ben, in het verre Portugal. Hier zit ik graag, en dat beschouw ik ook als mijn plekje.

Wanneer ik word geroepen om weer mee naar binnen te gaan, begrijpen jullie wel dat ik dit niet fijn vind. Ik word dan aan de riem gedaan, en met veel tegenzin loop ik dan mee langs het tuinhekje, naar de garage en dan naar de woonkamer.

Gisteren deed het vrouwtje het ineens anders. Ze riep me en deed geen riem om, liep niet naar binnen, maar liep voorbij de garagedeur. Hee, is daar ook ruimte? Voorzichtig loop ik naar het tuinhekje, nee ik durf niet. Maar ik wil wel graag want ik ben nieuwsgierig. Na een paar keer proberen, liep ik er ineens voorbij. Dit is niet eng, er gebeurt niets engs, dat valt mee !

En vandaag ging ik zelfs nog een stapje verder, ik liep vrouwtje achterop, en zonder aangelijnd te zijn, liep ik heel snel langs het tuinhekje zo langs de achterdeur naar binnen!

Ik werd meteen beloond, en ik vond dat van mezelf wel heel dapper.

Van binnen naar buiten liep ik al makkelijk, maar nu dus ook voor het eerst van buiten naar binnen!