Vrouwtje vond het verstandig om naar een rustigere plek te rijden, omdat ik gisteren zo ben geschrokken van een paar harde knallen in het bos, dat ik de hele wandeling met m'n staart tussen mijn poten had meegelopen. Ik vond het duidelijk niet fijn.
Dus op een andere plek in een bospaadje aangekomen, deed vrouwtje de achterklep open en wilde mijn riem pakken. Maar voordat ze er erg in had, was ik zo vlug als water uit de auto gesprongen en rende met riem en al achter me aan naar een drukke weg toe!
Ik schrok zelf enorm van wat er gebeurde, want ik werd achtervolgd door die riem, hoe harder ik rende, hoe meer die riem me probeerde in te halen....
Ik hoorde vrouwtje roepen dat ik terug moest komen, maar dat kan ik niet, want ik werd achtervolgd. Vlak voor de weg schiet ik het weiland in, en ren richting een huis waar een paarde-wei naast ligt. Bij dat huis blijf ik even wachten, om van de schrik te bekomen.
Het vrouwtje komt al door het weiland naar me toegelopen, met Isa aan de riem erbij. Ze roept me heel lief, maar wel heel resoluut. Ik zie haar gehurkt zitten, en ze roept me weer ... ik wil toch wel erg graag bij haar zijn, en ik wandel door de paarde-wei door, rakelings onder het schrikdraad door naar mijn vrouwtje toe. Ze was enorm blij dat ik haar blijkbaar toch erg vertrouw, dus werd ik uitbundig beloond terwijl ze mijn riem pakte.
Wat was dat een avontuur zeg .... de wandeling was ik niet lekker op mijn gemak, maar eenmaal thuis was ik weer relaxed en heb ik heerlijk met het vrouwtje gekroeld!
Het vrouwtje bekijkt het positief, want ze ziet dat ik haar vertrouw, en vind het erg bijzonder dat ik uit mezelf naar haar toe ben gelopen.
Ze gaat nu maatregelen nemen, zodat dit niet meer kan gebeuren. Er komt een extra bevestiging achterin de auto waardoor ik niet nog een keer zo kan ontsnappen.
Vertrouwen is iets heel bijzonders. Mooie foto. Xx
BeantwoordenVerwijderen