Ik merk steeds meer dat ik me veilig kan en mag voelen. Ik was me nu ook nadat we buiten zijn geweest, ik word steeds nieuwsgieriger naar de dingen om me heen, zonder meteen bang te zijn.
Maar mijn kussen blijft nog steeds mijn wereldje binnenshuis.
Baasje en vrouwtje proberen me wel van mijn kussen te lokken, maar ik trap hier niet in.
Vrouwtje heeft het zelfs gewaagd om mijn kussen te verplaatsen, maar dacht je nu echt dat ik zomaar accepteer? Nee, dan ga ik gewoon bij de achterdeur zitten, en laat ik duidelijk merken, tot hier en niet verder.
Ze zijn er nu ook achter hoe ik mijn eten het liefst heb: geserveerd op een bordje, ipv in zo'n rvs bak. En dan wil ik wel graag in alle rust mijn brokken opeten. Ik hoef hier echt niet bij geholpen te worden. Dan staan ze allebei in de keuken om het hoekje te kijken hoe ik mijn brokjes opeet.
Ja ... ze weten nu wel dat ze een diva in huis hebben gehaald, die graag van de room-service gebruik maakt.
In de tuin vind ik het nog steeds erg fijn! Wel heb ik ook daar laten merken, dat ik op mijn privacy gesteld ben. Wanneer ze aan het begin van de tuin zitten, dan verken ik de tuin. Samen met grote zus Isa snuffel ik dan lekker alle luchtjes op. Isa geeft ook nog steeds duidelijk aan wanneer ik te dicht bij haar in de buurt kom. Ook zij is gesteld op haar ruimte, maar ik ben nog steeds niet bang voor haar. Ik snap dat ook zij moet wennen aan mijn aanwezigheid. Zij vindt het binnenshuis dan ook helemaal niet erg dat ik me onzichtbaar kan maken, op mijn zwart-witte kussen. Ze accepteert het zelfs dat ik me dit kussen heb toegeëigend, want het is eigenlijk haar camouflage-kussen!
Ik vind het nog steeds eng om vanuit de tuin naar het huis te lopen. Maar het gaat wel steeds beter hoor, ik probeer heel dapper te zijn. Maar ik doe het alleen als ik aan het riempje loop.
Het gaat met hele kleine muize-stapjes vooruit ... en dat is en voelt positief !
😍
BeantwoordenVerwijderen