Hier ben ik weer, met een update over mijn leven.
Sinds ik hier woon, heb ik veel steun aan mijn grote zus Isa gehad.
Zij heeft me geleerd dat alles wat ik eng vond, helemaal niet zo eng was.
Ook heeft ze me geleerd hoe ik mijn baasjes om mijn pootje kan winden, als ik echt heel graag iets wil hebben.
Maar sinds kort is Isa aan het veranderen.
Ze zette me altijd op mijn plaats wanneer ik iets te enthousiast was. Of wanneer ik te dicht bij haar eten in de buurt kwam.
Dat is minder aan het worden.
Ik merk dat Isa rustiger aan het worden is. En soms lijkt het net alsof ze het niet meer helemaal meer weet. Dan staat ze te staren naar iets, zonder te kijken. En ook blaft ze dan zomaar ineens heel fel, naar iets wat er niet is.
Ze krijgt hier nu medicijnen voor, zodat ze wat rustiger wordt. En dat merk ik nu ook heel goed aan haar gedrag.
Ze zoekt mij nu meer op. Gaat steeds vaker bij me liggen, of tegen me aan liggen.
Ik vind dat wel fijn, hoewel ik het soms niet zo op prijs stel.
Ik kan nu ook steeds vaker laten merken of ik iets wel of niet wil tegenover Isa.
Ja, ik merk dat ik wat hogerop kom op de ladder, en dat ik nu steeds zelfverzekerder ga worden.
Mijn baasjes vinden het enerzijds fijn om mij te zien groeien ( nee, niet letterlijk, want ze vinden dat ik iets teveel in de breedte ga groeien! ) maar anderzijds vinden ze het voor Isa erg moeilijk.
Ondertussen liggen we dus wel steeds vaker bij elkaar, en dat vinden mijn baasjes weer erg vertederend.
Gelukkig is Isa nog steeds fit en actief wanneer we buiten wandelen. Daar geniet ze nog steeds volop van! En ik, ik mag ook nog steeds soms los van de riem. Ik weet nu ook dat ik mijn vrouwtje moet laten geloven dat ik naar haar luister wanneer ze me bij haar roept. Zolang ze denkt dat ik goed luister, heb ik mijn vrijheid tijdens het wandelen!
donderdag 30 november 2017
maandag 13 november 2017
Vandaag precies een jaar geleden!
Het is nu vandaag precies een jaar geleden dat ik bij mijn nieuwe baasjes ben komen wonen.
En wat heb ik toch veel bereikt in een jaar tijd.
Vrouwtje vroeg zich in het begin steeds af, hoe lang het zou duren, voordat ik weer zou kwispelen, weer plezier zou maken en spelen met speelgoed, voordat ik de mensen zou vertrouwen, en hoe lang zou het duren voordat ik ging blaffen van plezier.
Nou, ik kan jullie vertellen dat het allemaal best snel is gegaan hoor!
En natuurlijk zijn er soms nog momenten dat ik ergens plotseling van schrik, of bang ben voor onverwachte situaties. Maar ik zal je hier laten zien wat ik allemaal heb bereikt in een jaar tijd.
Om te beginnen vond ik het binnen in huis erg eng. Bij de achterdeur op het matje, en later op een kussen, was mijn hele wereldje. Verder durfde ik niet te komen. Dat was voor mij een veilige plek.
Dit heeft wel even een tijdje geduurd. Ik heb mijn wereldje langzaam op mijn tempo vergroot. Een paar maanden later was de bank ook vertrouwd terrein voor mij. Ik voelde me zelfs op mijn gemak bij mijn logeer-vriendje!
En wat heb ik toch veel bereikt in een jaar tijd.
Vrouwtje vroeg zich in het begin steeds af, hoe lang het zou duren, voordat ik weer zou kwispelen, weer plezier zou maken en spelen met speelgoed, voordat ik de mensen zou vertrouwen, en hoe lang zou het duren voordat ik ging blaffen van plezier.
Nou, ik kan jullie vertellen dat het allemaal best snel is gegaan hoor!
En natuurlijk zijn er soms nog momenten dat ik ergens plotseling van schrik, of bang ben voor onverwachte situaties. Maar ik zal je hier laten zien wat ik allemaal heb bereikt in een jaar tijd.
Om te beginnen vond ik het binnen in huis erg eng. Bij de achterdeur op het matje, en later op een kussen, was mijn hele wereldje. Verder durfde ik niet te komen. Dat was voor mij een veilige plek.
Dit heeft wel even een tijdje geduurd. Ik heb mijn wereldje langzaam op mijn tempo vergroot. Een paar maanden later was de bank ook vertrouwd terrein voor mij. Ik voelde me zelfs op mijn gemak bij mijn logeer-vriendje!
En tegenwoordig maak ik het me heel gemakkelijk op bank. Vooral waar Isa ligt of zit, daar wil ik ook in de buurt zijn.
In de tuin was het ook best spannend in het begin. Het duurde even voordat mijn baasjes zagen dat mijn staartje ook echt wel omhoog kon staan!
Eerst was ik best alert en erg op mijn hoede ...
Maar al gauw wist ik dat de tuin veilig is om lekker in te spelen!
Buiten wandelen aan de riem was erg moeilijk. Dit moest ik nog leren, want vooral langs de weg lopen was spannend. Steeds kroop ik in elkaar wanneer een auto ons passeerde. Bij elk geluidje of blaadje wat viel kroop ik in elkaar van angst ...
Ik was zelfs zo gegroeid in mijn vertrouwen, dat vrouwtje mij zelfs los durfde te laten lopen. En wat kan ik hier van genieten zeg !
Ik nam mijn vrijheid zelfs een keer heel erg ruim, ik nam de kuierlatten en heb 2 uur lang mijn baasjes naar mij laten zoeken in het bos. Dit gaat dus helaas niet meer gebeuren. Maar aan het strand of in de open velden, daar krijg ik nog steeds mijn vrijheid!
Modder happen is mijn favoriete bezigheid buiten ...
Ja, ik kan wel zeggen dat ik nu ben uitgegroeid tot een blije Beagle die nu ook haar Beagle streken gaat ontdekken. En daar doe ik mijn baasjes een heel groot plezier mee!
Ik geef jullie een uitbundige kwispel groet en tot heel gauw weer !
Abonneren op:
Posts (Atom)