We liepen langs een pad met heel veel waterplassen en ook heel veel ganzen!
Deze route wordt ook wel natte-laarzen-route genoemd, maar ik begrijp nu ook waarom.
Ik keek mijn ogen uit, waar ik ook keek, overal zag en hoorde ik ganzen. O, wat wil ik daar graag naartoe rennen! Net als mijn grote zus Isa. Zij rent er naartoe en komt dan ook weer heel snel weer terug. En daar zit nu de reden dat ik nog steeds niet los mag lopen. Ik ren overal naartoe, maar of ik dan ook weer terug kom ... daar is het vrouwtje nog steeds niet van overtuigd.
Maar enfin, ik heb 5 meter lijn en heb toch erg genoten. Mijn lieve beagle-jacht-geluidje heb ik weer kunnen laten horen. Vrouwtje moet daar altijd zo om lachen. Ze is gewend aan diepe mannelijke beagle-huil geluiden, maar wat ik laat horen doet haar aan een puppie denken die denkt dat het al kan jagen!
Voor het eerst heb ik mijn pootjes in het water gezet. ( tenminste zolang ik hier nu in Nederland woon ... ) en dat was best spannend. Maar stiekem vond ik het wel leuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten