Verandering van rangorde

Hier ben ik weer, met een update over mijn leven.
Sinds ik hier woon, heb ik veel steun aan mijn grote zus Isa gehad.
Zij heeft me geleerd dat alles wat ik eng vond, helemaal niet zo eng was.
Ook heeft ze me geleerd hoe ik mijn baasjes om mijn pootje kan winden, als ik echt heel graag iets wil hebben.

Maar sinds kort is Isa aan het veranderen.
Ze zette me altijd op mijn plaats wanneer ik iets te enthousiast was. Of wanneer ik te dicht bij haar eten in de buurt kwam.
Dat is minder aan het worden.

Ik merk dat Isa rustiger aan het worden is. En soms lijkt het net alsof ze het niet meer helemaal meer weet. Dan staat ze te staren naar iets, zonder te kijken. En ook blaft ze dan zomaar ineens heel fel, naar iets wat er niet is.

Ze krijgt hier nu medicijnen voor, zodat ze wat rustiger wordt. En dat merk ik nu ook heel goed aan haar gedrag.
Ze zoekt mij nu meer op. Gaat steeds vaker bij me liggen, of tegen me aan liggen.
Ik vind dat wel fijn, hoewel ik het soms niet zo op prijs stel.

Ik kan nu ook steeds vaker laten merken of ik iets wel of niet wil tegenover Isa.
Ja, ik merk dat ik wat hogerop kom op de ladder, en dat ik nu steeds zelfverzekerder ga worden.

Mijn baasjes vinden het enerzijds fijn om mij te zien groeien ( nee, niet letterlijk, want ze vinden dat ik iets teveel in de breedte ga groeien! ) maar anderzijds vinden ze het voor Isa erg moeilijk.

Ondertussen liggen we dus wel steeds vaker bij elkaar, en dat vinden mijn baasjes weer erg vertederend.

Gelukkig is Isa nog steeds fit en actief wanneer we buiten wandelen. Daar geniet ze nog steeds volop van! En ik, ik mag ook nog steeds soms los van de riem. Ik weet nu ook dat ik mijn vrouwtje moet laten geloven dat ik naar haar luister wanneer ze me bij haar roept. Zolang ze denkt dat ik goed luister, heb ik mijn vrijheid tijdens het wandelen!

Vandaag precies een jaar geleden!

Het is nu vandaag precies een jaar geleden dat ik bij mijn nieuwe baasjes ben komen wonen.
En wat heb ik toch veel bereikt in een jaar tijd.

Vrouwtje vroeg zich in het begin steeds af, hoe lang het zou duren, voordat ik weer zou kwispelen, weer plezier zou maken en spelen met speelgoed, voordat ik de mensen zou vertrouwen, en hoe lang zou het duren voordat ik ging blaffen van plezier.

Nou, ik kan jullie vertellen dat het allemaal  best snel is gegaan hoor!
En natuurlijk zijn er soms nog momenten dat ik ergens plotseling van schrik, of bang ben voor onverwachte situaties. Maar ik zal je hier laten zien wat ik allemaal heb bereikt in een jaar tijd.

Om te beginnen vond ik het binnen in huis erg eng. Bij de achterdeur op het matje, en later op een kussen, was mijn hele wereldje. Verder durfde ik niet te komen. Dat was voor mij een veilige plek.

Dit heeft wel even een tijdje geduurd. Ik heb mijn wereldje langzaam op mijn tempo vergroot. Een paar maanden later was de bank ook vertrouwd terrein voor mij. Ik voelde me zelfs op mijn gemak bij mijn logeer-vriendje!

En tegenwoordig maak ik het me heel gemakkelijk op bank. Vooral waar Isa ligt of zit, daar wil ik ook in de buurt zijn.

In de tuin was het ook best spannend in het begin. Het duurde even voordat mijn baasjes zagen dat mijn staartje ook echt wel omhoog kon staan! 

Eerst was ik best alert en erg op mijn hoede ...

Maar al gauw wist ik dat de tuin veilig is om lekker in te spelen! 

Buiten wandelen aan de riem was erg moeilijk. Dit moest ik nog leren, want vooral langs de weg lopen was spannend. Steeds kroop ik in elkaar wanneer een auto ons passeerde. Bij elk geluidje of blaadje wat viel kroop ik in elkaar van angst ...

Ik was zelfs zo gegroeid in mijn vertrouwen, dat vrouwtje mij zelfs los durfde te laten lopen. En wat kan ik hier van genieten zeg ! 

Ik nam mijn vrijheid zelfs een keer heel erg ruim, ik nam de kuierlatten en heb 2 uur lang mijn baasjes naar mij laten zoeken in het bos. Dit gaat dus helaas niet meer gebeuren. Maar aan het strand of in de open velden, daar krijg ik nog steeds mijn vrijheid! 

Modder happen is mijn favoriete bezigheid buiten ...

Ja, ik kan wel zeggen dat ik nu ben uitgegroeid tot een blije Beagle die nu ook haar Beagle streken gaat ontdekken. En daar doe ik mijn baasjes een heel  groot plezier mee! 

Ik geef jullie een uitbundige kwispel groet en tot heel gauw weer ! 

Eerste uitstapje aan de Oesterdam

Vandaag werden we weer naar een nieuw wandel-gebied gereden.
De Oesterdam.
Dit schijnt een van de mooiste plekjes te zijn in de buurt.
We gaan het meemaken.
Isa fluistert al in mijn grote flapoor:
"Dit is echt een paradijs voor honden! Daar huppelen altijd heel veel konijntjes rond! "
We stapten uit, en wat meteen opviel was dat het hier echt wel veel harder waait dan thuis.
Ik dirigeer mijn neus direct naar de grond, want o o o , wat ruikt het hier allemaal lekker zeg!
Over de brug en dan wandelen we langs een pad waar het vol zit met konijntjes.
Isa mag meteen los, en zij gaat dan ook meteen de grasheuvel op, richting de struiken.
Vrouwtje roept haar meteen terug, en ja ... Isa is geen Beagle. Zij komt braaf terug.
Dat is waarschijnlijk ook de reden dat zij vaker los mag lopen en ik niet.
Wanneer we voorbij de konijnen-struiken zijn, en bij een pier aankomen, mag ik ook los!
Joepie!!!! Dit is leuk hier, lekkere luchtjes, heel veel oesters, schelpen en zeewier.
De rotsblokken vind ik ook interessant, en wat er allemaal tussen ligt, daar gaat mijn neus ook meteen naartoe.
Ik ren achter Isa aan, en ik ren mijn neus achterna, ja de Oesterdam is wel iets wat mij erg aanspreekt.
Hier wil ik vaker naartoe.
Aan het einde van de pier poseer ik nog maar even mooi voor het vrouwtje, is zij ook weer blij.

En dan gaan we weer terug. Maar ik moet wel weer meteen aan de riem.
Vrouwtje heeft ervaringen met Beagle Bono, die de konijnen-struiken altijd erg interessant vond, en het leuk vond om hier wel uren te jagen. Daar zit het vrouwtje nu niet meer zo op te wachten ...
En weer thuis, na een bak eten ga ik tevreden op mijn kussen liggen en al snel ben ik dromenland, nog steeds met mijn gedachten aan de Oesterdam ....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nomi op de operatie-tafel.

Het was me het dagje wel vandaag zeg ...
Het begon vanmorgen al heel  vreemd, we ( Isa en ik ) kregen gewoon geen eten toen het vrouwtje beneden kwam!
We keken allebei zeer doordringend naar het vrouwtje, wezen naar onze etensbakjes, maar nee hoor. Ze heeft ons uitgelaten en alles wat we kregen was een klein koekje ...
Kijk, ik weet dat ik een paar grammetjes moet afvallen, maar zo drastisch hoeft nu ook weer niet hoor!

Enfin, een paar uurtjes later kwam vrouwtje thuis, en mocht ik met haar mee. Hee, dat is raar, waarom mag Isa niet mee? Ik vertrouw het al niet ...

En ja hoor, we stoppen weer bij dat gebouw in de stad.

Ik mag op de weegschaal, en joepie!! Ik ben een halve kilo afgevallen!
Zo, mag ik weer naar huis?
Nee, ik moet naar de behandelkamer. Ik word op de tafel gezet, en daar krijg ik een drukverbandje rond mijn voorpootje. Help vrouwtje, wat gaan ze doen? Ik kijk haar heel zielig aan, en ze zegt: stil maar, het komt goed Nomi. Je mag zo gaan slapen.

Ik voel me al moe worden en al gauw ga ik liggen. Maar ik blijf wel naar mijn vrouwtje kijken: wat gaan ze met me doen? Blijf bij me hoor!!!
Het vrouwtje zegt: ga maar lekker slapen. Als je straks wakker bent haal ik je weer op.
Ik word opgetild en toen ...

...werd ik wakker in een hokje met een raar kledingstuk aan. Dit vind ik niet fijn.

Wat hebben ze toch allemaal gedaan?

Nou, ze hebben dus mijn gebit helemaal schoongemaakt. Dat was blijkbaar nogal nodig. Ook hebben ze een snijtand weggehaald, omdat deze gebroken was. Fraai is dat, ik mis al twee voortandjes, en nu ook een snijtandje ... Zo word ik er ook niet mooier op. Maar staat wel weer stoer he!

Mijn nageltjes zijn weer mooi geknipt, dus die zien er weer goed gemanicuurd uit.

Ook hebben ze een bultje weggehaald. Dit was een talgklier wat toch wel wat groter werd. Dus hier ben ik ook vanaf.

Maar ja, doordat ik dus een hechting heb, moet ik dat rare pakje aan. En dat vind ik niet fijn.
Ik durf hier niet in te lopen, en ook al is het half opgerold, plassen ga ik echt niet doen met dat ding aan hoor!

Gelukkig snapt het vrouwtje dit heel goed, en mag dat gekke ding uit wanneer we even een klein stukje wandelen.

De baas is ook heel lief voor mij. Ik mag lekker bij hem op een deken liggen op de bank.
Ik voel me zo zielig joh ...

Maar honger dat ik heb! Ik heb een paar brokjes gekregen en die heb ik al lekker opgegeten!
Nu maar hopen dat dit gekke pakje zo snel mogelijk de kast in kan, en dat ik voorlopig niet meer terug hoef naar die witte jassen.
Ja, over 10 dagen moet ik wel weer, om de hechtingen eruit te laten halen.
Ach, dat duurt hopelijk nog heeeeeel lang !!

Lesje : bramen plukken

Vanmiddag kreeg ik een leuke les: bramen plukken!

Blijkbaar hangen er allemaal snoepjes aan de struiken rond deze tijd van het jaar.
Ik hoorde vrouwtje zeggen dat Bono dit ook altijd deed, die had daar een goede neus voor.

Isa weet al precies hoe ze ze moet zoeken. Blauw is lekker, rood dus niet. 

Hoe doet ze dat nou? 

Ik moet nog veel oefenen hoor! 

Ik hoorde het vrouwtje al zeggen: nee Nomi, dat is gras ... 

Tja, dat vind ik nou eenmaal ook lekker hoor!

Bij de dierenarts

Het was weer zover, Isa en ik werden thuis mooi geborsteld, en we hoorden het woordje "dierenarts" ...
Oke, soms is het blijkbaar even nodig om te kijken hoe het met de dierenarts gaat.
Vooruit dan maar, we gaan wel even mee om ze na te kijken hoor!

Daar aangekomen bleken we de enige te zijn in de wachtkamer. Isa hield zich bezig met het vangen van een vlieg, en ik bleef mooi en rustig naast de baas zitten.
Vrouwtje had een potje bij, die ze voordat we in de auto stapten, nog bij Isa onder haar staart wegzette toen ze een plasje deed. Potje vol dus!

We werden geroepen en we mochten samen met ons voltallige gezinnetje mee naar de behandelkamer.

Isa werd op tafel gezet, en zij mocht als eerst bij de dierenarts kijken. De dierenarts keek Isa ook meteen maar goed na, voelen, vragen stellen, potje controleren, en ze kreeg ook een spuitje tegen allerlei ziektes. Isa is zo stoer, ze liet geen kik. Wel kreeg ze te horen dat ze het beste senioren-voer moet gaan eten. Dat kreeg ze inmiddels al een paar dagen. Ze is een oudere dame, met ook helaas wat ongemakjes die erbij horen, zoals soms een heel klein beetje incontinentie. Ik mag dat niet hardop zeggen, want Isa voelt zich nog steeds als een jonge hond. Dus dat woord negeren we hier in huis maar. Ze krijgt hier nu medicijnen voor, zodat ze geen of minder last van krijgt.

En toen mocht ik op tafel!
Ik laat merken dat ik minder bang ben dan de vorige keer. Hallo dierenarts, hoe gaat het met jou?
Ik word ook bevoeld, er worden vragen gesteld, en ik hoor "tandsteen verwijderen" voorbij komen. Ja, ik heb nu eenmaal een behoorlijke geur uit mijn bekkie, mijn tanden zijn blijkbaar niet schoon.

Ook ik krijg twee spuitjes, auw! Dat vind ik niet fijn hoor, ik laat het duidelijk merken door even te piepen ... Vrouwtje troost me meteen, die weet dat ik niet zo stoer als Isa ben.

En ja daar komt het: nu hebben ze me op een ding gezet wat cijfertjes aangeeft, en blijk ik bijna 1 kilo zwaarder te zijn geworden!
Vanaf nu krijg ik minder brokken, want mijn taille is niet meer wat het moet zijn. Ik hoor daar vrouwtje ook vaak genoeg over klagen bij haarzelf, maar ik begrijp dat ik nog jong ben, en die taille moet weer wat mooier in vorm komen.

Over drie weken moet ik terug voor het laatste spuitje die erbij hoort, en er gaat ook een afspraak gemaakt worden om mijn tanden schoon te maken. Daarvoor moeten ze me in slaap brengen, en dan blijft vrouwtje bij me. Nou, ik vind het allemaal erg spannend!

Wordt vervolgd ...

Vrouwtje is trots op mj ... of toch niet?

Zo, hier ben ik weer met een update over mijn leventje!
Zoals jullie hebben kunnen lezen, laat het vrouwtje mij steeds meer los lopen.
Wat ze nooit hadden kunnen bedenken, toen ze mij in het begin zagen.

Steeds vaker mag ik lekker los, vrouwtje vertrouwt mij, en ik vertrouw haar.
Als ze me roept, dan kijk ik om en ja, dan kom ik ook even bij het vrouwtje kijken. Meestal krijg ik dan wel een lekker snoepje! Ze is dan zo trots op mij.

Maar soms ... vind ik andere zaken even wat belangrijker dan meteen terugkomen wanneer ik geroepen word, zoals vanmiddag ...

We wandelen door het bos, en ik ben weer vrij. Vrolijk ren ik achter Isa aan, draait Isa zich om, dan volg ik haar. Ja, ik ben graag bij Isa in de buurt.
We komen bij een water plas, en Isa plonst daar lekker het water in, steeds maar weer een stok achterna. Dat snap ik niet, ze haalt die stok, en vervolgens gooit vrouwtje hem weer terug in het water. Ach, zolang ze er allebei maar plezier in hebben.

Nee, ik ga liever pootje baden. Ik maak me niet graag vies aan water, zo vies nat. Net tot aan mijn buik, en dan vind ik het wel weer goed hoor.

Mijn neus gaat ineens omhoog, en ik ren richting het weiland, want ik ruik ineens iets heel lekkers daar! En ja hoor, daar ligt het op mij te wachten, een heerlijke hoop met poep. Daar ga ik me eens lekker in omhullen. Hmmmm, ik draai en draai nog eens rond, o wacht, mijn buikje is nog niet helemaal bedekt, nog maar eens rollen ...

Hoor ik daar het vrouwtje roepen? Even wachten hoor, dit is zooooo lekker!
Haar stem klinkt steeds lichtelijk geïrriteerder, euh ... zal ik toch maar even naar haar toe gaan?

Vrolijk ren ik terug naar het vrouwtje: kijk eens hoe mooi ik ben? Ik heb echt niet een plekje overgeslagen vrouwtje! Braaf ga ik voor haar zitten ...

"Bah Nomi !!! Wat ben je toch een vies ding, echt zo erg he! Niet normaal met jou, in plaats van lekker door het water te plonsen, ga je liever in de poep rollen ! "

Ze doet me aan de riem, en probeert me schoon te maken in het water. Maar ja, het water staat niet zo hoog ... jammer vrouwtje!

Hup, achter in de auto, en thuis gekomen zet ze een slang op de buitenkraan. Daar sta ik dan ... ik word natgespoten en ingesopt, dit vind ik niet fijn hoor !!

Nou, ik dacht dat ze zo trots op me was, maar dat laat ze zo niet echt merken.
Volgende keer toch maar beter mijn best doen.....

Jippie, ik mag los !

Het moment is nu aangebroken dat mijn vrouwtje mij nu ook gaat vertrouwen.
Vanmiddag liepen we in het bos, en bij een lang breed pad mocht ik weer los van de riem!

En dat vind ik echt zo fijn, lekker samen met Isa rennen!

Wanneer ik een eindje door ren, dan roept vrouwtje me: Nomi, kom !!
En ik draai me dan ook keurig om, en ren naar mijn vrouwtje. Ik ga mooi zitten en krijg een klein snoepje. En daar ga ik weer, rennen rennen rennen!

Vrouwtje roept me een paar keer terug, ik kom ook steeds weer keurig terug naar het vrouwtje. Soms doet ze alsof ze terug loopt. Hee, wacht op mij !!

Tja, en dan net die keer dat ze teveel doet alsof ze terug keert, ja, dan trap ik er niet meer in.

Plotseling ruik ik iets in de struiken, en ik besluit van het pad af te gaan. Dwars door de dichte struiken, neus aan de grond ... en ik kom vast te zitten in de bramen-struiken. Dat is best vervelend zeg ... Maar ik ploeter toch moedig door.

Vrouwtje roept me een paar keer terug, maar ik ben nu even druk bezig, nu even niet vrouwtje.
Ik heb niet veel kans om verder de struiken in de duiken, en dan hoor ik daar vrouwtje en Isa al aankomen. Ze banen zich een weg door de struiken, en dan zegt ze heel lief: "kom maar Nomi, krijg je een heel lekker koekje van me " Oke, daar doe ik het voor! Ik kruip onder de bramenstruiken door, naar vrouwtje. Ze doet me aan de riem en ik krijg een snoepje en een aai over mijn bol.

"Nomi, je hebt bewezen dat in je binnenste een Beagle ras zit. Daar ben ik heel erg blij mee! "

Op naar de volgende los-loop wandeling, ik heb er weer zin in !!

 

Primeur : Vrijheid in het bos!

Vanmiddag wandelden we gezellig in het bos zoals gewoonlijk. Vrouwtje had een zak met koekjes bij, en ze wanneer ze me riep, en ik kwam bij haar dan kreeg ik een lekker koekje.

Dit deed ik zo een paar keer, en toen ineens ... mocht ik los van de riem!
Joepie !!! Heerlijk, rennen,rennen,rennen en neus aan de grond!
Het vrouwtje floot en riep : Nomi, koek !!
Oké, Isa rende ook weer terug, dus doe ik dat ook maar, en ik kreeg een aai over mijn bolleke en een koekje. En weer rennen ...

Dit is genieten zeg! Zolang ik maar terug bij vrouwtje kom als ze me roept, is ze ook blij en ik krijg een koekje!

Zo een paar keer vooruit rennen en terugkomen voor een koekje ging goed.
En vlak bij de bocht hoorden we ineens iemand anders roepen ... heee ... mijn buurvriendjes Cash en Vince komen er aan, gezellig !!

Maar dan heb ik ineens geen aandacht meer voor de baas, en ren ik met mijn neus omhoog richting de struiken. Dat vinden ze niet echt een goed plan ... want ik ruik iets ...
En jawel, daar komen nog twee andere hondjes de hoek om. Deze had ik al in mijn vizier toen we net het bos inkwamen. Ik moet toch weer even aan de riem ... en onze wegen scheiden zich van deze twee nieuwkomers.

Verder op een groot pad mag ik weer los ... en daar ga ik als een speer recht vooruit met Vince achter me aan, rennen en rennen en rennen !! Neus aan de grond, want hier hebben die twee andere hondjes gelopen en die ruik ik nog steeds! Vrouwtje fluit en roept, maar ik hoor niks meer.

En dan ineens staan daar aan het einde van het pad twee hele grote zwarte honden.
Eerst zitten ze nog vast, en wanneer we vlakbij zijn, worden ze los gelaten.
Oké, deze zijn wel groot, maar wij ( Vince en ik ) zijn niet echt bang hoor.
Ze rennen richting onze baasjes, en wij rennen vrolijk mee.

De baasjes komen eraan, en we rennen nog wat met deze twee grote honden. En dan moet ik weer aan de riem. Het is goed geweest nu, zegt het baasje.

Voor de eerste keer los, viel niet tegen hoorde ik ze zeggen. Dus hopelijk gaat dit vaker gebeuren.

Ik kijk er nu al naar uit!

Het kleine huis op wielen ...

Dit weekend was het zover. Ze wilden me laten kennismaken met de camper. Dit is een klein huis op wielen waar ze soms mee weg gaan.

Dit kleine huis stond plotseling bij ons in de tuin. Ik schrok me een hoedje! Wat is dat nu weer? De deur stond open, en Isa sprong er meteen heel enthousiast in.

Ik vertrouw het maar niks ... ik ga het eerst maar eens op een afstandje bekijken.

Dan tillen ze me op, en zetten ze me voorzichtig in dit ding. HELP ... wat moet ik hier nu toch in gaan doen ?

En dan komen baasje en vrouwtje ook mee naar binnen. Ze gaan gezellig op de bank zitten met een hapje en een drankje erbij. En ik begin te ontspannen. Oke ... dit is best relaxed. Beetje chillen en lekker bij mijn grote voorbeeld Isa aan liggen/leunen.

Ja, dit is best wel gezellig zo!

En toen was het zover.

De volgende dag gaan we met dat kleine huis op wielen rijden ... Dat had ik nu effe niet verwacht. We rijden en rijden ... en na tien minuten ging ik maar lekker liggen slapen. Ik bleef heel de weg slapen, totdat we bij een boerderij in het bos aankwamen. Toen werd ik wakker.

De stoelen en tafel gingen naar buiten en we mochten meteen mee gaan wandelen. Dit is spannend, allemaal hele lekkere luchtjes hier! Mijn neus kan het bijna niet bijhouden, zoveel ruik ik hier. Ik ga het steeds leuker vinden!

Na de wandeling mag ik lekker tegen baasje en vrouwtje aan liggen, zij lezen een boek en wij liggen lekker ontspannen bij ze.

Er kwam een hele grote mand tevoorschijn, wat blijkbaar een mand voor baasje en vrouwtje was. Isa sprong meteen bij ze in hun mand, alleen hier mag ze dat blijkbaar. Ik miepte even dat ik er ook wel bij wilde zijn, maar ik kan er niet zelf op springen. Baasje en vrouwtje lagen nog zachtjes te praten, en ik praatte ( miepte ) gezellig mee. Het is wel goed zo, ze zijn dichtbij. Algauw lag ik in dromenland ...

De volgende dag gaan we op pad. Ze hebben een mooie route uitgestippeld, van wel 17 km! Het gaat door een dorp, richting de Neterselse Heide. Wat vind ik dit leuk zeg ! Allemaal lekkere luchtjes, nieuwe indrukken, en vooral veel wandelen.

Ja, dit is echt genieten! Terug gingen we door de bossen, en we komen bij een leuk bruggetje aan. Hier haalde vrouwtje nog wat herinneringen op aan Bono. Ook Grizzly en Boris ( van vrienden )  zijn hier vaker geweest.

Tegen de avond kwamen we weer terug bij ons kleine huis op wielen. We kregen eten en ik viel al snel als een blok in slaap....

Dit kleine huis op wielen vind ik nu echt wel leuk worden. De volgende ochtend mag ik zelfs even in de grote mand bij vrouwtje liggen. Ja hier wil ik best wel in wonen!

Trots zit ik bij ons huisje, ik bewaak het wel hoor!

Na nog een wandeling ruimen ze alles weer op, en rijden we weer weg. Dit hadden we niet afgesproken, ik wil nog niet naar huis! Ik ga meteen op de bank liggen, en al mokkend leg ik mijn kop in een vest die daar lig, en zo blijf ik liggen totdat we weer terug thuis zijn.

Ik weet nu in ieder geval dat het huis op wielen hartstikke leuk is! En baasje en vrouwtje zijn blij dat ik me zo weet te gedragen, tijdens het rijden was ik rustig en dat vinden ze heel erg fijn.

Ik hoop dat we gauw weer op pad gaan!