De streken beginnen te komen!

Ik heb ontdekt dat er in huis veel te ontdekken valt!
Zo ben ik erachter gekomen dat ik uit enthousiasme graag de blaadjes van een ficus plant afpluk.
Hier is het vrouwtje niet echt blij mee begrijp ik. Maar ik moest toch juist wat meer durven?
Dus daar ben ik nu mee bezig, en ik heb er best wel veel plezier in!

Ook ben ik er achter gekomen dat er meer is dan alleen mijn kussen en de bank. Ik mag en durf nu ook in de woonkamer te lopen. Ook hier valt veel te ontdekken. Zo heb ik de mand ontdekt waar alle honden-speeltjes in zitten. Daar steek ik zo nu en dan graag mijn neus even in. Vooral Gizmo en beertje hebben mijn voorkeur. Deze knuffels zijn inmiddels al door Isa helemaal kapotgebeten, maar juist deze heb ik graag bij me om mijn tandjes in te zetten. O ja ... over tandjes gesproken : mijn baasjes hebben nu pas ontdekt dat ik een voortandje mis. Ach zeggen ze, het is nu eenmaal geen nieuwe he! Ik heb nu eenmaal hier en daar wat kleine beschadigingen opgelopen tijdens mijn avontuurtjes in het verleden.

In de tuin is het ook steeds leuker aan het worden. Ik kan daar het vrouwtje lekker voor de gek houden: wanneer ze wil dat ik naar binnen moet, en ik heb er nog geen zin in dan ren ik gewoon lekker door de struiken. En als zij me probeert te pakken dan ren ik er weer vandoor!
En dan denkt ze slim te zijn door zich te verstoppen ... dat had ik allang gezien. Dus ik laat haar daar lekker zitten en ik loop gewoon op mijn gemakje alvast naar binnen. Na een tijdje hoor ik haar roepen in de tuin. Ik steek mijn koppie door de achterdeur naar buiten en kijk haar aan van : Waar bleef je nou?

Ja ik begin nu streken te krijgen waardoor ik zelf veel lol heb, maar mijn baasjes worden hier ook erg blij van. Maar ze gaan me nu wel leren dat er ook dingen zijn die ik NIET mag, in plaats van dat ze me in het begin juist stimuleerden om dingen WEL te doen.

En wat ik ook heel fijn vind, is dat ik het met Isa steeds beter ga vinden. We hebben zelfs al heerlijk tegen elkaar aan gelegen. Totdat ik begon te dromen, toen werd Isa wakker door mijn getrappel en mijn gejank in mijn slaap ... ze schoot overeind en hierdoor werd ik ook wakker. We keken elkaar daarna meteen verontwaardigd aan, hoe durf je me te storen in mijn slaap ??

Nou, ik vermoed dat er nog heel wat verhalen en foto's hier in het dagboek komen te staan hoor !

De dierenarts

Joepie, vrouwtje komt thuis en we mogen weer mee in de auto!
Dat betekent meestal, lekker wandelen in het bos of in de polder.
Maar nu gaat ze een hele andere kant op ... er klopt iets niet hoor ...

We rijden naar de stad, en daar stopt de auto.
Vrouwtje zegt tegen Isa dat ze in de auto moet blijven, alleen ik mag eruit. Waarom ?

We wandelen naar een gebouw, en ik loop maar gewoon braaf mee. Ik blijf dicht bij vrouwtje in de buurt.
Binnen in het gebouw lopen we naar een balie, wat is het hier vreemd zeg. Allemaal vreemde luchtjes en vreemde mensen.
Terwijl het vrouwtje aan het praten is, blijf ik heel netjes tegen haar benen aan zitten. Braaf en geduldig wacht ik op wat er gaat gebeuren.

Ik mag op de weegschaal, en ik weeg schoon aan de haak 8,9 kg!

We moeten even gaan zitten, en ik ga ook hier weer keurig braaf naast het vrouwtje zitten. Een ander hondje, pupje nog, komt bij me snuffelen, maar ik trek verwaand mijn neusje omhoog. Nu even niet, zie je niet dat ik hier heel mooi en  braaf zit te zitten ?

En dan mogen we naar een kamer waar nog 2 andere mensen in witte jassen op me wachten. Ik mag op een tafel staan, en ik kijk naar deze mensen met mijn allerliefste blik. Ik hoor : aaaah, wat is dit een schatje! Ja, dat hoor ik graag.
Ik krijg een snoepje en dit pak ik heel voorzichtig aan.
Een paar aaien over mijn koppie, en er wordt in mijn oren gekeken. Mijn tanden worden  gecontroleerd, en ook mijn buikje wordt nagekeken. Hier heb ik een klein litteken zitten wat de laatste dagen een beetje rood is geworden. Mijn oogjes worden ook nagekeken, en er wordt gezegd dat ze een beetje ontstoken zijn. Ik krijg een paar druppeltjes zalf erin. Dit laat ik heel rustig toe.
Dan wil de witte schort mijn staartje omhoog halen, maar dit vind ik niet fijn. Ik laat het merken dat ik hier niet van gediend ben! Dit is heel gevoelig bij mij ... Er is iets mee gebeurd een tijdje terug maar ik weet niet meer wat het is. Daarom draag ik mijn staart ook niet mooi kaarsrecht omhoog zoals het bij een Beagle hoort te zijn. Verder heb ik er geen last van, dus gelukkig doen ze er verder niets mee.

Dan krijg ik een snoepje, maar ik ben beledigd omdat ze aan mijn staart zat, en ik neem het dan ook niet meer aan. Na twee pogingen geeft de witte schort het op.

Terug bij de balie wordt ik weer geaaid door andere witte schorten, en volgens mij heb ik ze allemaal wel om mijn pootjes gewonden hoor! Ze vinden me heel lief allemaal.

Gelukkig gaan we hierna alsnog lekker wandelen, en ik ben weer lekker blij en vrolijk!

Nu wordt er wel 3 x per dag in mijn oogjes gedruppeld, en krijg ik een extra soort brokje door mijn eten, waardoor mijn wondje weer beter gaat worden.

Het vrouwtje is in ieder geval blij verrast dat ik alles zo mooi en in vertrouwen toelaat!

De proeftijd is voorbij ... mag ik blijven ?

En nu zitten de vier weken erop dat ik bij mijn nieuwe baasjes woon.
Ze hebben afgesproken dat ik vier weken zogenoemde proeftijd had. Kom ik deze vier weken goed door, dan mag ik bij ze blijven.

Ik heb me voorbeeldig gedragen, ik maak ook echt wel vorderingen.
Wat ik nu allemaal al doe vergeleken met het begin?

Ik heb mijn kussen verruild voor de bank.
Ik weet dat spelen leuk is, met Isa in de tuin en met de knuffels op de bank!
Ik ga nu ook uit mezelf van de bank om mijn brokjes op te eten. Ze hoeven me niet meer op te tillen.
Buiten wandelen is niet meer zo eng als in het begin. Ik blijf alert op onverwachte momenten, maar ik herstel wel snel.

Het zal jullie niet verrassen dat mijn baasjes hebben besloten dat ik voorgoed mag blijven!
Ze hebben gisteren gebeld met de stichting Poor Animal waar ik vandaan kom.
Daar waren ze reuze blij voor me, en waren ook blij verrast te horen dat vooral mijn baasje ook helemaal weg van mij is. Tja, ik ben nu eenmaal een Beagle met de Beagle eigenwijsheid die erbij hoort. Maar ik ben ook gewoon een hele lieve meid, die graag kroelt met vrouwtje en baasje.

De stichting gaf nog voorzichtig aan dat ze op dit moment een Beagletje van 4 maanden hebben opgevangen. Deze pup is nu nog in een opknap-fase. Maar mijn  baasjes hebben gezegd dat ze voor nu even voldoende hebben aan mijn opvoeding!

Vandaag is voor mij het begin van de rest van mijn leventje bij deze mensen en Isa, en ik weet dat wij ervoor gaan zorgen dat wij  heel veel liefde, vriendschap, avonturen en wandel-plezier met elkaar gaan beleven! ❤

De bank

Ik woon nu bijna drie weken bij mijn nieuwe baasjes.
Sinds een tijdje tillen ze me s'avonds op, om fijn bij hun op de bank te liggen.
Ik weet eigenlijk al als dat kastje ( dat ze tv noemen ) aan gaat, dan mag ik bij ze liggen.

Gisteravond wilde ik het tillen voor zijn, en ik zette zelf mijn pootjes al op de bank!
Ik durfde nog niet zo goed te springen, maar met een klein zetje onder mijn kont kwam ik op de bank.
Ik kroop naar mijn vrouwtje om daar mezelf te nestelen en al gauw lig ik daar dan te snurken en ben ik zo relaxed ...

Na de avondronde kwamen we terug binnen en na het gebruikelijke koekje op het kussen, dacht ik dat ik stoer genoeg was om zelf op de bank te springen ...
Maar ik had geen rekening gehouden met Isa, die gaf me toch een flinke uitbrander! Ik vloog meteen terug naar mijn kussen, maar echt onder de indruk was ik niet hoor.

Vandaag heb ik het door. Ik spring op de bank en ga heel stil zitten of liggen zodat Isa hier geen last van heeft. Alleen lig ik dan zo lekker dat ik er niet meer vanaf wil. Ook niet wanneer we een rondje moeten gaan lopen. Ach ... alles op z'n tijd hoor. Voorlopig ben ik weer een ( op ) stapje verder gekomen!