Zijn speelveld zou nu helemaal goed afgebakend zijn, dus veilig voor ons omdat we er niet uit kunnen ontsnappen!
Nou, dat vonden wij wel erg spannend hoor! Dus daar gingen we, op naar het speelveld van Fons.
Jippie !! Ja zelfs ik, Nomi, mocht los! Na een minuut of tien het veld grondig te hebben geinspecteerd, vond ik daar die ene opening waar ik wel langs kon komen.
Daar was voor gewaarschuwd, maar de opening zat zo goed verstopt dat de mensen dachten dat we dat niet zouden vinden. Zelfs Fons had het nog niet ontdekt.
Maar ja ...ik ben toch een Beagle in hart en nieren, een jagertje, die haar neus heel goed kan volgen.
Dus hoppa, daar ging ik de opening door, met Fons en Mila achter me aan. Het maisveld in!
Meteen hoorde ik al roepen dat we terug moesten komen, ja dag … nog even kijken wat hier allemaal te ontdekken valt hoor!
Mila ging wel meteen terug, ja zij luistert nu eenmaal braaf en het jagen zit er bij haar niet in.
Fons volgde Mila ook braaf, Mila is tenslotte zijn vriendinnetje.
Ik ren heerlijk genietend door het maisveld, staat het vrouwtje daar ineens links van me: Nomi!! HIER komen !! Oké …. laat ik dat maar doen dan …
Lesje 1: het speeldveld is NIET ontsnappingsproof. Daar gaat nu wel grondig aan gewerkt worden.
Volgende les: de fokker van Fons kwam ook op visite. Fons is een rasechte Duitse Brak. Ja een echte met een boomstam. ( ik weet niet wat dat betekent, maar blijkbaar is een belangrijk soort boom )
Mila werd ook meteen bekeken, en jawel ...Mila heeft is ook een 80 % officieel merk:
Srpski trobojni gonic, oftewel een Joegoslavische driekleur brak!
Ze schijnt hier veel kenmerken van te vertonen. We vonden al dat ze veel op Fons lijkt!
Enfin, wat het ook is, Mila blijft Mila voor mij. Ze moet nu echt niet denken dat ze nu belangrijker is, nu ze ook tot de Brak elite behoort.
Als we dan toch met mooie merken gaan strooien, dan ben ik een heus echte zeldzame pocket Beagle!
