De Oesterdam.
Dit schijnt een van de mooiste plekjes te zijn in de buurt.
We gaan het meemaken.
Isa fluistert al in mijn grote flapoor:
"Dit is echt een paradijs voor honden! Daar huppelen altijd heel veel konijntjes rond! "
We stapten uit, en wat meteen opviel was dat het hier echt wel veel harder waait dan thuis.
Ik dirigeer mijn neus direct naar de grond, want o o o , wat ruikt het hier allemaal lekker zeg!
Over de brug en dan wandelen we langs een pad waar het vol zit met konijntjes.
Isa mag meteen los, en zij gaat dan ook meteen de grasheuvel op, richting de struiken.
Vrouwtje roept haar meteen terug, en ja ... Isa is geen Beagle. Zij komt braaf terug.
Dat is waarschijnlijk ook de reden dat zij vaker los mag lopen en ik niet.
Wanneer we voorbij de konijnen-struiken zijn, en bij een pier aankomen, mag ik ook los!
Joepie!!!! Dit is leuk hier, lekkere luchtjes, heel veel oesters, schelpen en zeewier.
De rotsblokken vind ik ook interessant, en wat er allemaal tussen ligt, daar gaat mijn neus ook meteen naartoe.
Ik ren achter Isa aan, en ik ren mijn neus achterna, ja de Oesterdam is wel iets wat mij erg aanspreekt.
Hier wil ik vaker naartoe.
Aan het einde van de pier poseer ik nog maar even mooi voor het vrouwtje, is zij ook weer blij.
En dan gaan we weer terug. Maar ik moet wel weer meteen aan de riem.
Vrouwtje heeft ervaringen met Beagle Bono, die de konijnen-struiken altijd erg interessant vond, en het leuk vond om hier wel uren te jagen. Daar zit het vrouwtje nu niet meer zo op te wachten ...
En weer thuis, na een bak eten ga ik tevreden op mijn kussen liggen en al snel ben ik dromenland, nog steeds met mijn gedachten aan de Oesterdam ....
