maandag 7 augustus 2017

Nomi op de operatie-tafel.

Het was me het dagje wel vandaag zeg ...
Het begon vanmorgen al heel  vreemd, we ( Isa en ik ) kregen gewoon geen eten toen het vrouwtje beneden kwam!
We keken allebei zeer doordringend naar het vrouwtje, wezen naar onze etensbakjes, maar nee hoor. Ze heeft ons uitgelaten en alles wat we kregen was een klein koekje ...
Kijk, ik weet dat ik een paar grammetjes moet afvallen, maar zo drastisch hoeft nu ook weer niet hoor!

Enfin, een paar uurtjes later kwam vrouwtje thuis, en mocht ik met haar mee. Hee, dat is raar, waarom mag Isa niet mee? Ik vertrouw het al niet ...

En ja hoor, we stoppen weer bij dat gebouw in de stad.

Ik mag op de weegschaal, en joepie!! Ik ben een halve kilo afgevallen!
Zo, mag ik weer naar huis?
Nee, ik moet naar de behandelkamer. Ik word op de tafel gezet, en daar krijg ik een drukverbandje rond mijn voorpootje. Help vrouwtje, wat gaan ze doen? Ik kijk haar heel zielig aan, en ze zegt: stil maar, het komt goed Nomi. Je mag zo gaan slapen.

Ik voel me al moe worden en al gauw ga ik liggen. Maar ik blijf wel naar mijn vrouwtje kijken: wat gaan ze met me doen? Blijf bij me hoor!!!
Het vrouwtje zegt: ga maar lekker slapen. Als je straks wakker bent haal ik je weer op.
Ik word opgetild en toen ...

...werd ik wakker in een hokje met een raar kledingstuk aan. Dit vind ik niet fijn.

Wat hebben ze toch allemaal gedaan?

Nou, ze hebben dus mijn gebit helemaal schoongemaakt. Dat was blijkbaar nogal nodig. Ook hebben ze een snijtand weggehaald, omdat deze gebroken was. Fraai is dat, ik mis al twee voortandjes, en nu ook een snijtandje ... Zo word ik er ook niet mooier op. Maar staat wel weer stoer he!

Mijn nageltjes zijn weer mooi geknipt, dus die zien er weer goed gemanicuurd uit.

Ook hebben ze een bultje weggehaald. Dit was een talgklier wat toch wel wat groter werd. Dus hier ben ik ook vanaf.

Maar ja, doordat ik dus een hechting heb, moet ik dat rare pakje aan. En dat vind ik niet fijn.
Ik durf hier niet in te lopen, en ook al is het half opgerold, plassen ga ik echt niet doen met dat ding aan hoor!

Gelukkig snapt het vrouwtje dit heel goed, en mag dat gekke ding uit wanneer we even een klein stukje wandelen.

De baas is ook heel lief voor mij. Ik mag lekker bij hem op een deken liggen op de bank.
Ik voel me zo zielig joh ...

Maar honger dat ik heb! Ik heb een paar brokjes gekregen en die heb ik al lekker opgegeten!
Nu maar hopen dat dit gekke pakje zo snel mogelijk de kast in kan, en dat ik voorlopig niet meer terug hoef naar die witte jassen.
Ja, over 10 dagen moet ik wel weer, om de hechtingen eruit te laten halen.
Ach, dat duurt hopelijk nog heeeeeel lang !!